Chrysler-France 160, 180 i 2 L

Pierwszy samochód o nazwie Chrysler-France ukazał się we wrześniu 1970 r., po całkowitym przejęciu firmy SIMCA przez Chryslera. Produkowany był w trzech wersjach różniących się głównie silnikami. Model 160 miał silnik o pojemności 1,61, modele 160 GT i 180-silnik 1,8 I. W 1973 r. model 160GT został zastąpiony modelem 2 Litres (2 I). Wszystkie trzy modele miały jednakowe nadwozia o zamerykanizowanym wyglądzie. Dla zwiększenia tzw. bezpieczeństwa biernego nadwozie opracowano wg amerykańskiej zasady-„dużo blachy, mało szkła”. Środkowa część nadwozia była masywna-słupki dachu szerokie i grube, a drzwi grube i mocne. Przednia, a także i tylna część nadwozia były wydłużone, skutecznie chroniąc jadących przed skutkami zderzenia, amortyzując siłę uderzenia. To mocne nadwozie miało jednak „ciężką sylwetkę” – takie wrażenie odnosi się zwłaszcza wtedy, gdy ogląda się pojazd od tyłu.
Na poszyciu zewnętrznym nadwozia, jak i w jego wnętrzu nie ma ostrych, wystających elementów. Wnętrze wyłożone jest miękkimi wykładzinami. Potężnie wygląda przegroda czołowa, na której z lewej strony umieszczono wskaźniki, a po prawej stronie-duży schowek na drobne przedmioty. Deska rozdzielcza, jak nazywamy często wewnętrzną część przegrody czołowej, jest znacznie wysunięta do wnętrza nadwozia i wznosi się do góry. Kierowca i siedzący obok niego pasażer, jeśli są ludźmi niskiego wzrostu, muszą unosić głowę, aby dobrze widzieć drogę. Wysunięcie do przodu deski rozdzielczej ma tę zaletę, że chroni kierowcę przed odblaskami w szybie przedniej. Jednak widoczność z samochodu, ze względu na małą powierzchnię szyb bocznych i duże pochylenie przedniej i tylnej szyby, nie jest dobra. Aby poprawić widoczność, wytwórnia we wszystkich modelach, jako seryjne wyposażenie, wprowadziła lusterka zewnętrzne i elektrycznie ogrzewaną szybę tylną.
Mówiliśmy już o znacznej grubości drzwi samochodu. Dodać jeszcze można, że mają one odmienne niż w naszych Fiatach, Syrenach czy radzieckich Zaporożcach zabezpieczenie zamka od wewnątrz. Nie ma tu przycisku umieszczonego tuż przy szybie, lecz zamek blokuje przesuwka umieszczona z boku drzwi nad klamką wewnętrzną.
Wskaźniki na desce rozdzielczej umieszczono w kołowych obudowach, których jest 3 w modelu 1 60 i po 4 w modelach 180 i 2 L. Są to: w pierwszej obudowie – szybkościomierz z licznikiem kilometrów, w drugiej obudowie – wskaźnik temperatury silnika, stanu paliwa, kontrolka ciśnienia oleju i ładowania akumulatora; w trzeciej – elektryczny zegar czasowy; a w czwartej, tej dodatkowej – obrotomierz. Wskaźniki i kontrolki są tego typu, co stosowane w samochodach Simca 1301 /1501.
Fotele mają, zależnie od modelu, różne obicia tapicerskie. Ustawienie przednich foteli można regulować, ich oparcia można położyć poziomo. Jednak rozłożone oparcie nie tworzy wspólnej płaszczyzny z poduszkami siedzenia przedniego i tylnego – leży płasko, ale wyżej.
Po lewej stronie przy kolumnie kierownicy znajdują się dwie dźwigienki- krótsza to przełącznik kierunkowskazów, a dłuższa to zmiana świateł i sygnał świetlny. Zmiany świateł dokonuje się przez obrót dźwigienki, szkoda jednak, że nie zaznaczono rysunkami na dźwigience (jak to ma miejsce np. w Citroenach), jakie światła przełączamy. Dźwigienka z prawej strony kolumny kierownicy służy do sterowania wycieraczek szyb.
Jedzie się francuskim Chryslerem podobnie, jak naszym Fiatem 125p, lecz Chrysler jest pojazdem lepiej zachowującym się w czasie jazdy. Jest^bardziej stateczny, lepiej trzyma się drogi. Zastosowano w Chryslerze wypróbowane zawieszenie przednie i tylne, wzorowane na rozwiązaniu z Simki 1301/1501.
W układzie hamulcowym dopiero w 1973 r. wprowadzono 2-obwodowy system uruchamiania hamulców. Może dlatego nastąpiło to tak późno, że układ jednoobwodowy z mechanizmami hamulcowymi był starannie opracowany konstrukcyjnie.