Peugeot 104

Przed oficjalną prezentacją (w paryskim salonie samochodowym) na jesieni 1972 r wszyscy oczekiwali, że będzie to mały samochód o wymiarach zbliżonych np. do Morrisa Mini lub Hondy 600, a więc oczekiwano wozu 3-metrowego. Tymczasem Peugeota 104 zaliczyć trzeba do grupy pojazdów nieco większych, o długości nadwozia ok. 3,5 m i pojemności skokowej silnika 1000 cm3. Grupę tą reprezentowały w 1 972 r„ m.in. Fiat 1 27 i Renault 5. Peugeot 104 miał jednak przewagę nad konkurentami – jego nadwozie miało 4 drzwi. Był najmniejszym europejskim samochodem 4-drzwiowym i ustępował pod tym względem tylko japońskim samochodom, np. Hondzie Life, która była produkowana w wersji 2 i 4-drzwiowej.
Patrząc na nadwozie modelu 104 z boku można było przypuszczać, że w pochylonej do przodu, tylnej ścianie znajduje się klapa dużych rozmiarów, unoszona wraz o oknem tylnym-czyli piąte drzwi. Niestety tak nie było, pomimo pochylonej tylnej ściany samochód miał tylko zwykłą pokrywę, jak w klasycznym, oddzielnym bagażniku. Natomiast nie osłonięta wystającym bagażnikiem szyba tylna ulegała bardzo szybko brudzeniu, zarówno w czasie jazdy po mokrej, jak i po zakurzonej drodze. Firma nie przewidziała wycieraczki tylnej szyby.
Kierowca i pasażer siedzą z przodu na indywidualnych fotelach, które mają regulację wzdłuż nadwozia. Nie było niestety regulacji oparcia foteli, choć trzeba przyznać, że stały kąt pochylenia oparcia był trafnie dobrany.
Wskaźniki na desce rozdzielczej zgrupowane są w dwóch kolistych obudowach osłoniętych prostokątną ramką. Cała deska rozdzielcza wykonana jest z tworzywa. Prawa
strona deski rozdzielczej służy jako półka na drobne przedmioty, mapy itp. Kąt pochylenia szyby przedniej w stosunku do kąta pochylenia półki na desce rozdzielczej nie jest jednak dobrze dobrany. Przedmioty położone na półce odbijają się w szybie, a to utrudnia widoczność.
Sterowanie małym kołem kierownicy jest łatwe, natomiast trzeba się przyzwyczaić do położenia z prawej, a nie z lewej strony kierownicy dźwigni kierunkowskazów. Nie jest to chyba dobre umieszczenie, gdyż w czasie sygnalizowania zmiany kierunku jazdy ta sama prawa ręka może być potrzebna do sterowania dźwignią zmiany biegów.
Firma Peugeot znana jest z tego, że jej samochody zapewniają wygodną jazdę. W przypadku modelu 104 reguła została zachowana – samochód dobrze pokbnuje nierów¬ności nawierzchni.
Wygodna jazda wynikająca przede wszystkim z miękkiego zawieszenia kół, okupiona jest dużymi przechyłami samochodu na zakrętach. Siadając za kierownicą pojazdu po raz pierwszy trzeba brać pod uwagę tę cechę Peugeota. Energiczny, pełny skręt kół w czasie jazdy może doprowadzić do oderwania się jednego z kół tylnych od nawierzchni.
W czasie jazdy zaobserwować można jeszcze dwie cechy pojazdu: dość hałaśliwą pracę układu napędowego, słyszalną we wnętrzu nadwozia oraz umiarkowaną zdolność rozpędzania. Peugeot 104 z silnikiem o pojemności 954 cm3 rozpędzał się do prędkości 100 km/h w ciągu 20,3 s, a więc wolniej niż Fiat 1 27, który prędkość tę uzyskiwał w czasie o ok. 3 s krótszym.
Podobnie, jak Fiat 127, Peugeot 104 ma silnik umieszczony poprzecznie z przodu. Stosowanie tej koncepcji konstrukcyjnej przy małych wymiarach zewnętrznych pojazdu pozwala na uzyskanie znacznej przestrzeni użytecznej.
Kadłub silnika wykonany jest ze stopów lekkich, jako wspólny odlew wraz ze skrzynią biegów i przekładnią główną. Wspólny jest również system smarowania tych zespołów, tzn. wlewając olej do silnika napełniamy jednocześnie pozostałe dwa zespoły. Ilość oleju w bloku napędowym – 4,5 I, ale wymieniać olej trzeba często, co 5000 km przebiegu pojazdu. Podobnie jak kadłub, tak i głowica silnika wykonana jest ze śtopów lekkich. W kadłubie osadzone są mokre tuleje cylindrowe, a w głowicy znajduje się wałek rozrządu sterujący zaworami ustawionymi względem siebie pod kątem 35″. Wał korbowy osadzony w kadłubie silnika, w 5 łożyskach napędza wałek rozrządu za pomocą łańcucha, natomiast napęd od wału korbowego na skrzynię biegów przekazywany jest za pomocą trzech kół zębatych o zazębieniu czołowym. Kadłub silnika pochylony jest pod dużym kątem, bo aż 72° od pionu, ku tyłowi pojazdu; niemal leży nad skrzynią biegów i przekładnią główną, tworząc niski zespół napędowy. Wskutek pochylenia silnika uzy¬skano nad nim miejsce na koło zapasowe, a więc zwiększenie przestrzeni bagażnika do 300 dm3. Niestety, tak ustawiony silnik jest kłopotliwy w obsłudze. Jeśli np. zawory ssące można regulować normalnie od góry, po uniesieniu maski silnika, to do zaworów wylotowych może być dostęp tylko od dołu, z kanału. Trudny jest również dostęp do rozdzielacza zapłonu, do świec zapłonowych, które można wykręcić tylko specjalnym kluczem przegubowym.
Do korka wlewu oleju mocowane są przewody układu chłodzenia silnika, a także uchwyt podtrzymujący przewody wysokiego napięcia świec zapłonowych. Aby odkręcić korek wlewu, trzeba najpierw uporać się z tymi przewodami. Na ogół jednak użytkownik Peugeota 104 nie powinien«się zrażać tymi utrudnieniami-warto bowiem pamiętać, że samochody firmy Peugeot odznaczają się wysoką jakością wykonania i niezawodnością działania poszczególnych elementów.
Pierwsze serie samochodów Peugeot 104 nie miały drzwi w tylnej ścianie nadwozia. W rok po ukazaniu się pierwszego modelu 104, zademonstrowano nową wersję nadwozio- wą – coupe. Projektant nadwozia modelu 104, włoska firma Pininfarina, skróciła pojazd o ok. 20 cm, z każdego boku samochód otrzymał pojedyncze drzwi za to w tylnej ścianie znalazły się oczekiwane duże drzwi, unoszone do góry. W skróconym nadwoziu coupe jest mniej miejsca dla pasażerów jadących na tylnym siedzeniu, ale za to można je składać, powiększając tym samym przestrzeń bagażową.
Samochód coupe otrzymał w 1975 r. silnik o zwiększonej pojemności skokowej z 954 do 1124 cm3 i mocy z 34 do 48,5 kW; można było już wtedy przypuszczać, że właśnie samochód oznaczony Coupe ZS będzie najbardziej dynamicznym modelem rodziny Peugeotów 104.
Podstawowy model samochodu-ten 4-drzwiowy, dopiero w 1976 r. otrzymał dodat¬kowe drzwi w tylnej ścianie nadwozia oraz silnik o pojemności skokowej 1124 cm3. Pomieszczenie bagażowe modelu podstawowego 5-drzwiowego można zwiększyć (przez złożenie tylnego siedzenia) z 275 do 695 dm3, a modelu coupe z 135 do 440 dm3.
Ostatnią modernizacją samochodów z rodziny 104 było zastosowanie od 1983 r. w modelu Coupe ZS silnika o mocy 59 kW. Dynamika tego pojazdu jest wysoka, prędkość od 0 do 100 km/h uzyskiwana jest w ciągu 11,6 s. Samochód w wersji podstawowej, z 5-drzwiowym nadwoziem i z silnikiem o mocy 37 kW prędkość tę uzyskuje w ciągu 1 7,2 s rozpędzania.