Jak wielkim zainteresowaniem nabywców cieszył się Peugeot 404, świadczy liczba produkowanych tych pojazdów. Tak np. z ogólnej liczby 338 846 samochodów osobo¬wych wyprodukowanych w 1966 r. przez Societe Anonyme de Automobiles Peugeot, najwięcej, bo 201 735 sztuk, przypadło na model 404. W tym czasie Peugeot produkował jeszcze dwa modele-204 i 403.
Firma Peugeot zdobyła sobie wysoką ocenę już poprzednim modelem 403, który to pojazd uznano za jeden z najlepiej prowadzących się pojazdów produkowanych w Europie. Również niezawodność konstrukcji pojazdów Peugeota była szeroko znana. Specjaliści twierdzili, że w Europie solidnie produkuje samochody tylko Mercedes, Volvo, 
Saab, Volkswagen i Peugeot. Na pewno nie mylili się. Samochód Peugeot 404 prącował niezawodnie, nawet po przejechaniu wielu tysięcy kilometrów.
Pojazd posiadał kilka rozwiązań konstrukcyjnych, które rzadko można spotkać w innych samochodach. Niektóre z nich były tradycyjnie stosowane przez wytwórnię od dłuższego czasu. Takim rozwiązaniem była przekładnia główna przeniesiona do modelu 404, z poprzedniego modelu 403. Była to przekładnia ślimakowa, odmiennie skonstruowana niż powszechnie stosowane w samochodach przekładnie stożkowe, składające się z uzębionego koła talerzowego i zębnika nazywanego popularnie wałkiem atakującym. Przekładnia ślimakowa składa się ze ślimaka – wałka ukształtowanego jako śruba o kilku zwojach i koła ślimakowego (ślimacznicy) z wieńcem zębatym. Osie ślimaka i ślimacznicy są do siebie prostopadłe, ale nie leżą w jednej płaszczyźnie – ślimak może być nad lub pod kołem ślimakowym. Ślimak przekładni w Peugeocie znajduje się pod kołem ślimakowym. Jest to zaleta przekładni, gdyż umożliwia ona obniżenie wału napędowego, a więc poprowadzenie nisko podłogi samochodu, tym samym umożliwia obniżenie wysokości środka ciężkości samochodu. Inną zaletą przekładni ślimakowej jest cicha praca. Wadą ślimakowej przekładni głównej jest przede wszystkim wysoki koszt jej wykonania – ko¬nieczność stosowania drogich materiałów oraz wymagana wysoka dokładność obróbki. Przekładnia ślimakowa powinna być dobrze chłodzona (dlatego obudowa przekładni ma dużą miskę olejową), wymaga odpowiedniego oleju do smarowania powierzchni współ¬pracujących zębów. Do przekładni ślimakowej w Peugeocie stosowany był olej roślinny, najczęściej rycynowy z dodatkami zwiększającymi odporność na naciski międzyzębne oraz odporność na starzenie.
Samochody Peugeot 404 w odmianach: Familiale-(8-osobowe kombi) i Commerciale (6-osobowe kombi z powiększoną przestrzenią ładunkową), otrzymały w 1966 r. inny most tylny z przekładnią główną stożkową typu hipoidalnego. Aby uzyskać możliwość przenoszenia znacznych obciążeń użytecznych (650 kg) wzmocniono zawieszenie tylne, wprowadzono zamiast jednej (pojazd w wersji sedan) dwie sprężyny spiralne po każdej stronie zawieszenia. ,
W okresie kiedy wszystkie wytwórnie przechodziły na stosowanie wydajnych hamulców tarczowych. Peugeot stosował uparcie system bębnowy, pomimo, że samochód miał znaczną masę całkowitą i przydałyby się hamulce nieco skuteczniejsze. Celem poprawie¬nia skuteczności hamowania w modelach produkowanych od 1965 r. zastosowano podciśnieniowe urządzenia wspomagające „Hydrovac”, lecz wytwórnia nie zdecydowała się na hamulce tarczowe. Nastąpiło to dopiero w 1969 r. a więc w 9 roku wytwarzania pojazdu. Peugeot 404 otrzymał wówczas tarczowe mechanizmy hamulcowe firmy Girling, przy kołach przednich.
Silnik w swych kilku odmianach był jednostką napędową pracującą bardzo cicho i równo m.in. dzięki zawieszeniu w pojeździe. Siedząc we wnętrzu samochodu miało się wrażenie, że jego źródłem napędowym jest silnik o większej liczbie cylindrów. W połowie lat sześćdziesiątych Peugeot 404 produkowany był w pięciu odmianach silnikowych. Do dyspozycji były silniki: gaźnikowe, z wtryskiem benzyny oraz silniki wysokoprężne. Silniki miały 4-cylindry w bloku ustawionym wzdłuż pojazdu i pochylonym pod kątem: 45” (silnik benzynowy) i 20° (silnik wysokoprężny), w prawą stronę. Głowica cylidrów wykonana była ze stopu lekkiego, zawory w układzie widlastym sterowane za pośrednictwem lasek popychaczy od wałka rozrządu umieszczonego w bloku. Wał korbowy osadzony był w bloku, w 3 podporach, a później – po modernizacji silnika, w 5 podporach.
Nadwozie Peugeota 404 zostało opracowane przez włoską firmę Pininfarina. Samochód pokazany po raz pierwszy w 1960 r. znajdował się w produkcji przez 15 lat i to ciekawe-w nie zmienionej formie zewnętrznej. Nie zmieniono nawet zewnętrznych, wystających klamek drzwi. Świadczy to o dobrym guście stylistów włoskich.
Oprócz wspomnianych już wersji kombi, z dwoma i trzeba rzędami siedzeń, wytwarzane były bardzo ładne wersje nadwoziowe – coupe i kabriolet. Prócz tego wytwarzano jeszcze wersję skrzyniową Peugeota 404, typu pick-up.
Wieloletni okres produkcji samochodu wykorzystano na modernizację wnętrza nadwozia, zarówno deski rozdzielczej, jak i całego wystroju wewnętrznego, włącznie z tapiderką ścian i siedzeń.
Wnętrze nadwozia jest bardzo wygodne. Miękki© fotele przednie – dzielone i rozkładane do spania; tylna kanapa z wysuwanym środkowym podłokietnikiem. W połączeniu z miękkim zawieszeniem pojazdu, wygodna pozycja pasażerów zapewnia im duży komfort jazdy, i to nie tylko na dobrej nawierzchni.
Peugeot 404 ma, jak na samochód osobowy, duże koła i dlatego m.in. nadaje się do jazdy w trudniejszych warunkach drogowych. Nośność samochodu jest bardzo duża, oprócz czterech osób, samochód może przewieźć jeszcze 210 kg bagażu. Pod tym względem Peugeot 404 ma niewielu konkurentów. W wersji podstawowej nadwozia – sedan, celem zwiększenia pojemności bagażnika koło zapasowe przeniesione z pionowej pozycji zajmowanej po prawej stronie bagażnika i ułożono je płasko pod podłogą bagażnika. Pomimo tej zmiany wnęki kół ograniczają pojemność bagażnika, która nie jest duża, wynosi 340 dm3, natomiast podwozie, od którego zależy nośność samochodu, jest jedną z najbardziej udanych konstrukcji na świecie.
Sterowanie pojazdem jest łatwe, zębatkowa przekładnia kierownicza działa płynnie, kierownica jest samoodwracalna. Pewne kłopoty może sprawiać sterowanie skrzynią biegów za pomocą dźwigni umieszczonej przy kolumnie kierownicy. Cztery biegi do jazdy w przód ułożone są aż w trzech płaszczyznach, przy czym bieg drugi i trzeci leżą w jednej płaszczyźnie. Kierowcy, przyzwyczajeni do używania znormalizowanego układu biegów w kształcie litery H, mają początkowo przy operowaniu dźwignią trochę trudności.
Jeżeli jednak zaczniemy poruszać się w ruchu rpiejskim, kiedy często używa się biegu II i III, okazuje się, że położenie tych biegów jest bardzo wygodne.
Dzięki takim zaletom, jak całkowicie zsynchronizowana skrzynka biegów, elastyczny v silnik, mały wynoszący zaledwie 5 m promień skrętu i dobrze działający układ kierowni¬czy-prowadzenie samochodu w ruchu miejskim jest łatwe, pomimo jego znacznych wymiarów zewnętrznych.
Wśród samochodów klasy 1500-2000 cm3 pojemności skokowej silnika, Peugeot 404 zaliczany był do najbardziej komfortowych i najelegantszych. W ostatnim okresie, przed zaprzestaniem produkcji (1975 r.), Peugeot 404 był produkowany w dwóch wersjach – z silnikiem gaźnikowym i z silnikiem wysokoprężnym. Zaprzestano wcześniej produkcji samochodów w wersji nadwoziowej typu kombi, do końca pozostało tylko nadwozie typu sedan.
Peugeot 404 wyprodukowany został w liczbie 2,8 min egzemplarzy. Te świetne, niezawodne samochody (mają już mało nowoczesną sylwetkę) eksploatowane są nadal; wiele takich pojazdów można spotkać jeszcze na drogach Polski.