Renault 12

Samochód R12 był bez wątpienia konstrukcją najciekawszą spośród 5 innych podsta-wowych modeli firmy Renault produkowanych w 1 969 r.
Zacznijmy od układu napędowego. Silnik R12, będący rozwinięciem konstrukcyjnym tylnych silników R8 i R10, umieszczony został z przodu wozu. Napęd przedni miały już wówczas trzy modele Renault-R4, R6 i R16. W wozach tych silnik znajdował się za skrzynią biegów i tuż za osią przednią, natomiast R12 był pierwszym wozem, którego silnik znalazł się przed przednią osią napędową.
Dopiero w R12 po raz pierwszy firma Renault zastosowała wygodne sterowanie biegami – sztywna dźwignią umieszczoną w podłodze. Modele R8 i R10 miały wprawdzie również dźwignię zmiany biegów umieszczoną w podłodze, ale była ona zbyt elastyczna. W R4 i R6 dźwignia typu klamkowego znajduje się w desce rozdzielczej, a w R16 przy kierownicy.
Koła tylne przednionapędowych modeli Renault były zawieszone niezależnie; w R12 zastosowano sztywną oś tylną. Zawieszeniu kół w modelu 12 poświęcono zresztą dużo uwagi. Wyeliminowano niekorzystne zjawisko występujące w wozach Renault-nad¬mierne pochylanie się nadwozia na zakrętach. Uzyskano to przez odpowiednie prowa¬dzenie osi tylnej zespołem drążków mocowanych do płyty nośnej nadwozia. Działanie drążków prowadzących oś tylną uzależnione jest od stanu obciążenia pojazdu.
Ujemną cechą samochodów z przednim napędem jest występowanie zmiany zachowania się pojazdu na zakręcie po odjęciu „gazu”, mianowicie samochód zaczyna nagle zacieśniać zakręt. W R12 zjawisko to zmniejszono przez wprowadzenie w miejscach mocowania przedniego zawieszenia gumowych tulejek o dokładnie dobranej elastycz¬ności.
Firma Renault w samochodach z przednim napędem stosowała nadwozia typu kombi- limuzyna (półkombi) z piątymi drzwiami tylnymi. R12 i pod tym względem stanowił odstępstwo od reguły. Nadwozie tego modelu-to czysty sedan z klasycznym, wyraźnie zarysowanym bagażnikiem tylnym. W rzucie bocznym linia nadwozia ma charaktery¬styczny przebieg: poczynając od przodu pojazdu wznosi się łagodnie aż do tylnych słupków okiennych i tam osiąga najwyższy punkt, następnie uskokiem schodzi w dół i dalej łagodnie zaznacza kształt bagażnika. Taki przebieg linii nadwozia, której najwyższy punkt znajduje się nad głowami jadących na tylnym siedzeniu, podyktowany jest względami użytkowymi – uzyskuje się wygodne miejsce dla pasażerów. Dobre zawiesze¬nie i doskonałe jak zawsze w wozach Renault fotele wpływają na wysoki komfort jazdy tym samochodem. Długość nadwozia R12 jest większa niż modelu R16 o 11 cm. Jednak rozstaw osi w wozie R12 jest mniejszy o 21 cm, co na pewno ułatwia zawracanie na wąskiej jezdni ale ma też i ujemne strony-duże zwisy, przedni i tylny. Część środkowa nadwozia (pasażerska) znajduje się przed osią tylną samochodu tak, że wnęki błotników tylnych kół zmniejszają pojemność bagażnika, która wynosi 356 dm3. W bagażniku po prawej stronie ustawiono pionowo koło zapasowe – też inaczej niż w pozostałych wozach Renault, w których koło zapasowe miało miejsce pod podłogą bagażnika, wyjmowało się je po opuszczeniu w dół.
Dynamika samochodu była dobra, pojazd rozpędzał się od 0 do 100 km/h w ciągu 17 s. Do wad samochodu trzeba zaliczyć nadmierną hałaśliwość pracy silnika i potrzebę użycia dość dużej siły do obracania kołem kierownicy i naciskania na pedał hamulca. Dopiero w 1974 r. model R12 TS otrzymał urządzenie zmniejszające siłę nacisku na pedał hamulca, tzw. serwo.
W 1970 r. produkowane byty 4 odmiany samochodu R12. Odmiana TL różniła się od odmiany podstawowej bogatszym wyposażeniem, m.in. siedzenia przednie można rozkładać do spania, a przy kołach tylnych były hamulce tarczowe. Opracowano również wersję rajdową-R12 Gordini, z którą we Francji wiązano wielkie nadzieje. Silnik samochodu rajdowego pochodził z R1 6 TS, miał pojemność 1,6 I, moc 82,5 kW, (113 KM), pojazd rozwijał prędkość maksymalną 185 km/h. Z przodu samochodu usunięto zderzaki, wprowadzając dodatkowe reflektory. Długość pojazdu zmniejszono do 420 cm, skrzynka biegów miała 5 przełożeń do jazdy w przód.
W paryskim salonie samochodowym (październik 1970 r.) zadebiutowała następna odmiana samochodu – R12 Break, czyli kombi. Warto w tym miejscu podkreślić, że pierwsza prezentacja prasowa samochodu Renault 12 odbyła się nie w Paryżu, lecz 25 września 1969 r w Rumunii. Tam też R1 2, jeszcze w wersji prototypu, poddawany był badaniom drogowym. Jak wiadomo w Rumunii istnieje fabryka samochodów zbudowana na licencji Renault. Wytwarzane są tam samochody według wzoru R12 pod nazwą Dacia 1300.
Renault 12 wyróżniał się od innych wozów firmy Renault jeszcze tym, że zachował swą formę, konstrukcyjną aż do zakończenia produkcji. Miał np. ten sam, bez zmian wytwarzany, silnik o pojemności 1 289 cm3. W ciągu 10 lat, do zakończenia produkcji w 1980 r. z bram fabryki wyjechało około 3,5 min sztuk R1 2. Pojazd był eksportowany w dużych ilościach do Stanów Zjednoczonych, wyposażano go w silnik o pojemności 1647 cm3, mocy 53,5 kW (73 KM). Wersja R12 USA dostarczana była zarówno z mechaniczną jak i automatyczną skrzynią biegów.