Renault 8

Wprowadzając do produkcji, w 1961 r, pierwszy swój samochód z przednim układem napędowym (model R-4) firma Renault sugerowała, że następny model samochodu będzie miał również napęd przedni. Było jednak inaczej, nastąpił jakby powrót do stosowanego wcześniej tylnego układu napędowego, czyli z silnikiem umieszczonym z tyłu samochodu. Rozpoczęcie produkcji R-4 spowodowało wstrzymanie produkcji samochodu z tylnym układem napędowym o nazwie 4CV, ale był dalej wytwarzany tylnonapędowy pojazd Renault Dauphine. Dopiero R-8 okazał się następcą Dauphine.
Razem z 4-drzwiowym Renault Dauphine był produkowany 2-drzwiowy samochód Floride z nadwoziem typu coupe, kabriolet i ze zdejmowanym sztywnym dachem hardtop. Samochód ten przeznaczony był z myślą o odbiorcy amerykańskim. Przeznaczone na rynek USA wozy nazwano Ca ravelle. Nazwa Caravelle od 1962 r. pozostała jako jedyna dla samochodów z nadwoziami coupe, kabriolet i hardtop. Caravelle otrzymała silnik o większej pojemności skokowej i mocy niż silnik wozów Floride. Właśnie silnik Caravelle był wkrótce źródłem napędowym samochodu Renault 8. Działo się to bardzo szybko – Ca- ravelle z nowym silnikiem zademonstrowana została po raz pierwszy w genewskim salonie samochodowym, w marcu 1962 r„ a w czerwcu tego roku odbyła się prezentacja R-8. Oprócz silnika, z Caravelle przeniesiono do R-8 również inne rozwiązania konstruk¬cyjne, w tym przede wszystkim tarczowe hamulce na 4 koła. Samochód Caravelle był produkowany do 1968 r., a więc krócej od R-8, który wytwarzano 11 lat, do 1973 r. W skrócie przedstawiona historia powstania samochodu Renault 8 jest potrzebna, ponieważ konstrukcja tego pojazdu, zwłaszcza konstrukcja elementów podwozia pocho¬dzi z wymienionych wyżej pojazdów.
Nadwozie R-8 połączone jest z płytą nośną (jak w Dauphine), która w przedniej i tylnej części ma belki kształtowe tworzące widły do mocowania przedniego zawieszenia oraz silnika i zawieszenia tylnego. Zawieszenie kół, to konstrukcja pochodząca również z Dauphine, zmodernizowana dla samochodu Caravelle. Trzy wymienione pojazdy miały przy tym jednakowy rozstaw osi.
Renault 8 pomimo tego, że wyposażony został w silnik umieszczony z tyłu, a więc rozwiązanie konstrukcyjne, od którego już na początku lat sześćdziesiątych zaczynano odchodzić, miał silnik bardzo nowoczesny. W żeliwnym kadłubie silnika wkładane były tzw. mokre tuleje cylindrowe, wał korbowy ułożono w 5 łożyskach, a wałek rozrządu umieszczono w górnej części kadłuba, aby umożliwić lepsze osiągi silnikowi, przez możliwość uzyskania wysokich obrotów. Wałek rozrządu napędzany łańcuchem od wału korbowego, steruje za pośrednictwem popychaczy i dźwigienek – zaworami o lekkim pochyleniu od osi pionowej. Dobrze opracowano komorę spalania znajdującą się w głowicy silnika, wykonanej ze stopów lekkich. W wyniku dobrze opracowanego silnika uzyskano wysoką moc-40 KM wg DIN z pojemności skokowej 956 cm3.
Silnik ustawiono z tyłu samochodu. Po otwarciu pokrywy komory silnika widoczna była ścianka oddzielająca silnik od tylnej ściany nadwozia. Spełniała ona ważne zadanie, ułatwiała cyrkulację powietrza kierowanego do chłodnicy, którą umieszczono z lewej strony pojazdu, właśnie pomiędzy tymi obiema ścianami. Powietrze wpadało użebrowa- nymi otworami znajdującymi się na całej szerokości pokrywy komory silnika, ochładzało płyn w chłodnicy i wydostawało się szeroką szczeliną pod zderzakiem tylnym. Układ chłodzenia o pojemności 7,6 I był hermetycznie zamknięty i wyposażony w zbiorniczek wyrównawczy. Duża ilość płynu chłodzącego wynika stąd, że płyn ten jest wykorzysty¬wany do ogrzewania pojazdu. Nagrzewnicę umieszczono bowiem z przodu, pod szybą przednią i płyn doprowadzany jest długimi przewodami z chłodnicy silnika do nagrzew¬nicy. Po prawej stronie w komorze silnika umieszczony jest wlew paliwa; to bardzo niebezpieczne miejsce, trzeba uważnie wlewać paliwo mając w bezpośrednim sąsiedz¬twie nagrzany silnik.
Samochody z tylnym układem napędowym nie mają dużego pomieszczenia bagażowego. Przedni bagażnik ma zazwyczaj ograniczoną pojemność osłonami elementów zawiesze-nia, szerokimi wnękami skręcanych przecież kół przednich i innymi elementami, np. kołem
zapasowym lub akumulatorem. Pod tym względem R-8 korzystnie odbiega od pokrew¬nych układem napędowym i wielkością samochodów-ma o dużej powierzchni, choć płytki bagażnik. Pojemność bagażnika (240 dm3) ogranicza znajdujący się w nim (po prawej stronie) akumulator, natomiast koło zapasowe umieszczono pod podłogą bagaż¬nika. Jest ono mocowane w specjalnych sankach, wyjmowane jest po uchyleniu przedniego numeru rejestracyjnego. Dodatkowe miejsce na bagaż o objętości 60 dm3 znajduje się we wnęce za oparciem siedzenia tylnego.
Nadwozie samochodu Renault 8 ma kanciastą sylwetkę, wykonane jest z płytko tłoczonych blach. Blachy nadwozia są cienkie, mają grubość ok. 0,6 mm-wystarczy mocniejsze naciśnięcie ręką, aby stwierdzić, że blacha sprężynuje lub wgina się. W celu usztywnienia przedniej pokrywy bagażnika ma ona w środku przegięcie; stwarza to charakterystyczny wygląd samochodu.
Wnętrze pasażerskie nadwozia jest wygodne, zwłaszcza siedzenia opracowano naprawdę dobrze, zapewniają one znaczny komfort jazdy. Sterowanie pojazdem wymaga wprawy. Kierowca siedzi wysoko na grubej poduszce fotela, ma przed sobą koło kierownicy o małym pochyleniu ku przodowi i niewygodną dźwignię zmiany bie¬gów-długi i cienki pręt dźwigni sterczącej w podłodze powoduje, że jest ona zbyt elastyczna, wygina się w czasie włączania biegów. Trudności w prowadzeniu R-8 wynikają jeszcze z innych przyczyn. Bardzo niekorzystny jest rozkład obciążeń: na oś przednią przypada tylko 36% masy pojazdu w stanie nieobciążonym, a na oś tylną aż 64%. Ten niekorzystny rozkład obciążeń i kanciasta sylwetka pojazdu powodują, że samochód obciążony tylko kierowcą źle trzyma się drogi, a już niewielki boczny wiatr sprawia, że kierowcy zagraża utrata kierunku jazdy. Dopiero po obciążeniu samochodu, gdy jadą np. 4 osoby prowadzenie pojazdu jest łatwiejsze. R-8 ma bowiem ujemne kąty pochylenia kół tylnych, które pochylają się pod wpływem obciążenia – zwiększa się rozstaw kół tylnych, pojazd staje się bardziej stabilny w ruchu.
Koła jezdne samochodu są duże, mają średnicę obręczy 15 cali. Można więc było łatwo zmieścić w kołach duże 10-calowe tarczę hamulcowe. Poza tym duże koła zwiększają trwałość opon i ułatwiają poruszanie się samochodu po nierównych nawierzchniach. W momencie wprowadzenia do produkcji Renault 8 był jednym z niewielu samochodów, a może nawet pierwszym na świecie samochodem tej klasy, który miał hamulce tarczowe przy czterech kołach. Hamulce te (typu Lockheed-Bendix) były bardzo skuteczne w działaniu, zapewniały krótkie drogi hamowania (np. z V= 80 km/h pojazd zatrzymywał się po 32 m).
Powróćmy jeszcze na chwilę do samochodu Renault Caravelle. Pojazd ten w 1963 r. otrzymał silnik o zwiększonej pojemności skokowej z 955 do 1108 cm3. Ten sam silnik w 1964 r. otrzymał również Renault 8. Były wówczas wytwarzane dwie odmiany samo¬chodu: R-8A z silnikiem 956 cm3 i R-8 Major 1100 z silnikiem 1108 cm3. Pojemność skokową silnika powiększono przez zwiększenie średnicy tulei cylindrowych z 65 do 70 mm przy zachowaniu bez zmian skoku tłoków. Od 1966 r. produkowano również samochód o nazwie Renault 8 Gordini wyposażony w silnik o pojemności 1 300 cm3. Wóz ten był używany do celów sportowych; m.in. w samochodzie takim K. Komornicki i Z. Wiśniowski wygrali w 1968 r. Rajd Polski.
W ostatnim roku produkcji (1973) był tylko jeden model R-8 – wytwarzany z silnikiem 1108 cm3 i z bębnowymi hamulcami przy kołach tylnych. Renault 8 był jednym z najnowocześniejszych wozów tylno silnikowych marki Renault, grupował w sobie najlepsze rozwiązania takich pojazdów. Licencję na budowę R-8 zakupiły kraje socjalistyczne: Rumunia i Bułgaria. Rumuńskie R-8 nazywało się Dacia 1100 a bułgarskie-Bulgare- nault.