Renault 9

Po większym modelu R18, pojazd o oznaczeniu R9 jest drugim wozem współcześnie produkowanym przez firmę Renault z nadwoziem o klasycznym rysunku – z oddzielnym tylnym bagażnikiem. Samochód z nadwoziem o „trzech pudełkach” firma wprowadziła do produkcji po dokładnym przeanalizowaniu potrzeb rynku, zwłaszcza francuskiego. Specjaliści z „Renault” twierdzą, że samochód R9 powstał jako wynik wieloletnich doświadczeń firmy z prac nad zmniejszeniem zużycia paliwa, funkcjonalności wnętrza nadwozia i wygody jazdy.
Zaprezentowano samochód oficjalnie we wrześniu 1981 r. podczas międzynarodowego salonu samochodowego we Frankfurcie nad Menem. Kilka miesięcy później twierdzenia specjalistów z „Renault” o zaletach ich wozu sprawdziły się, gdyż międzynarodowe grono dziennikarzy w dorocznym konkursie na „samochód roku” przyznało pierwszeństwo właśnie modelowi R9.
Pojawienie się nowęgo samochodu w klasie 1,1 +1,4 dm3 pojemności silnika z nadwo-ziem około 4 m długości wskazywało, że ma on zastąpić model R14. Wraz ze wzrostem produkcji R9 malało zapotrzebowanie na R14. Nowy samochód przewyższał R14 pod wieloma względami. Był ładniejszy. Wrażliwość Francuzów na piękno kierowała ich w stronę R9.
Linia nadwozia R9 łączy w sobie elegancję i skromność, jest ładna, a przy tym nadwozie dobrze opracowane jest pod względem aerodynamicznym. W rzucie bocznym nadwozie R9 przypomina nadwozie Volkswagena Jetta opracowane przez włoskiego mistrza G. Giugiaro. Trudno się temu dziwić, ponieważ współczesne pojazdy stają się coraz bardziej do siebie podobne; wynika to z chęci opracowania optymalnego nadwozia w określonej klasie jego wielkości. Dlatego R9 ma silnie pochyloną ku przodowi maskę silnika i znacznie wyżej poprowadzoną górną linię bagażnika, celem uzyskania dużej pojemności bagażo¬wej, wynoszącej 400 dm3. W bryłę nadwozia umiejętnie wkomponowano zderzaki, lampy przednie i tylne, listwy boczne i klamki drzwi oraz odchylacz strugi powietrza (spoiler) umieszczony na krawędzi pokrywy bagażnika. Elementy te są „płaskie”, nie zwiększają nadmiernie wymiarów zewnętrznych nadwozia i w podobny sposób oddziałują na współczynnik doskonałości aerodynamicznej Cx, który ma korzystną, niską wartość 0,37.
Nadwozie R9 nie tylko ze względu na wygląd i własności aerodynamiczne zasługuje na uwagę. Zostało ono opracowane z uwzględnieniem bezpieczeństwa jadących. Ma trzy stopnie – strefy kontrolowanego zgniotu w razie wypadku. Wykonane z tworzywa sztucznego szerokie zderzaki: przedni i tylny oraz ich wsporniki mają zadanie pochłaniania energii kinetycznej przy zderzeniach powstałych w czasie jazdy z małymi prędkościami. Druga strefa bezpieczeństwa, to cała część przednia – do szyby przedniej oraz część tylna nadwozia – bagażnik. Elementy blaszane wchodźące w skład tej strefy mają grubość oraz kształt dobrane tak, że tworzą stopniowaną sztywność tej części nadwozia. W drugiej strefie bezpieczeństwa pomyślano także o zabezpieczeniu silnika i zawieszenia kół. Silnik chroniony jest dwiema podłużnicami i przednią poprzeczką, a zawieszenie zwiększoną grubością blach. Najmocniejsza jest część środkowa-pasażerska nadwozia, zwłaszcza słupki dachu oraz belka poprzeczna za tylnym siedzeniem, która osłania również zbiornik paliwa. W razie przewrócenia się pojazdu na bok lub na dach, środkowe słupki drzwi są nieodkształcalne.
Do budowy wystroju nadwozia użyto dużo tworzyw sztucznych; dotyczy to zwłaszcza wystroju wewnętrznego. Cała deska rozdzielcza, konsola środkowa, obicia tapicerskie drzwi – to elementy wykonane z tworzywa. Wnętrze jęst opracowane tak, aby zapewnić wygodną jazdę pasażerom, a kierowcy łatwe prowadzenie pojazdu.
We właściwym miejscu umieszczono krótką dźwignię zmiany biegów, koło kierownicy jest grube – wygodne do sterowania, ustawione jest pod dobrym kątem. Przez obwód koła kierownicy widoczne są wskaźniki. Fotele przednie mają anatomiczny kształt i ciekawie rozwiązaną regulację ustawienia. Oprócz prowadnic do przesuwania foteli wzdłuż nadwozia, mają one dodatkowe prowadnice wygięte łukowo, umożliwiające „kołyskową” regulację ustawienia całego fotela. Niestety fotel pasażera nie ma regulacji pochylenia oparcia, a oparcie fotela kierowcy ma regulację stopniowaną, nie można oparcia ułożyć poziomo – do spania. Na tylnej jednolitej kanapie mogą jechać trzy osoby, ale nie mają one dużo miejsca. Nie jest duży również odstęp pomiędzy przednimi fotelami a kanapą tylną, odległość ta wynosi (zależnie od przesunięcia fotela przedniego) od 12 do 27 cm.
Wprawdzie siedzący z tyłu pasażer, o dużym wzroście, może trzymać nogi pomiędzy fotelami przednimi-jest bowiem miejsce z lewej i prawej strony obu foteli, ale sytuacja znacznie się pogarsza, jeśli z tyłu jadą trzy osoby.
Na uwagę zasługuje zachowanie się samochodu w ruchu. Pojazd dobrze trzyma się drogi, wynika to m.in. z dobrze opracowanego kształtu nadwozia i z dobrze dobranego ogumienia marki Michelin. Rozstaw kół przednich jest większy, wynosi 1385 mm, a rozstaw kół tylnych – 1347 mm.
Otwierająca się do przodu szeroka pokrywa komory silnika umożliwia łatwy dostęp do źródła napędu pojazdu. Dobre miejsce ma akumulator, znajduje się w prawym tylnym narożniku komory silnika, tuż przy szybie przedniej. Osłonięty jest przed zanieczyszcze-niem i chroniony w razie zderzenia.
Firma Renault stosowała dotychczas silniki umieszczone wzdłuż pojazdu Z’jednym wyjątkiem, był to silnik samochodu R14 zapożyczony od Peugeota z modelu 104. Model R9, jako drugi samochód firmy, ma silnik ustawiony poprzecznie. Konstrukcja silników R9 nie jest nowa (ma około 20 lat więcej niż sam samochód), jest bowiem modyfikacją silników stosowanych w wozach R8, R12 i innych. Zmieniono ustawienie silnika w pojeździe (w R8 umieszczony z tyłu, w R12 z przodu wzdłużnie), ale podstawowa koncepcja konstrukcyjna pozostała. W blok silnika wykonany z żeliwa wpuszczone są tzw. mokre tuleje cylindrowe, wał korbowy podparty jest w 5 łożyskach, również w bloku znajduje się wałek rozrządu sterujący za pośrednictwem popychaczy oraz dźwigienek osadzonych na wałku, zaworami. Wałek rozrządu napędzany jest od wału korbowego łańcuchem. Głowica silnika wykonana jest ze stopów lekkich, a gaźnik opadowy Zenith ma jeden przelot (jedną gardziel). Nie jest to więc nowoczesna konstrukcja silnika, którą dla R9 przecież modernizowano. Dokonano m.in. zmian w głowicy przez zmianę kształtu komór spalania, udoskonalono kanały ssące i wylotowe. Wprowadzono także nowo¬czesną technologię odlewania, poprawiając tym samym odprowadzenie ciepła z miejsc osadzenia świec zapłonowych i zaworów wylotowych. Zmiany te przyczyniły się do zmniejszenia zużycia paliwa przez silnik.
Do napędu samochodu Renault 9 stosowane są dwie podstawowe odmiany silników benzynowych o pojemności skokowej 1108 cm3 i 1 397 cm3. Obie odmiany silników są umieszczone poprzecznie przed osią przednią. Z lewej strony silnika znajduje się sprzęgło i skrzynia biegów.
Produkując nowoczesny samochód napędzany niezbyt „młodym” konstrukcyjnie silnikiem, firma Renault już w końcu 1982 r. oznajmiła, że R9 otrzyma także silnik wysokoprężny o nowoczesnej konstrukcji. Nowy silnik Diesla opracowany przez Renault ma żeliwny blok, głowicę ze stopów lekkich, w której umieszczony jest wałek rozrządu napędzany paskiem zębatym od wału korbowego. Silnik pochylony jest pod kątem 1 2″ do przodu. Instalacja wtryskowa pochodzi od firmy Bosch. Samochód z silnikiem Diesla osiąga prędkość 100 km/h w ciągu 19 s, a z silnikiem benzynowym 1,1 I w 21,4 s.
Najbardziej dynamiczny jest samochód R9GTS z silnikiem 1,4 I o mocy 53 kW. Prędkość maksymalna wozu wynosi 162 km/h, a czas rozpędzania do V= 100 km/h – 13 s.
Samochody Renault 9 produkowane są w dużych ilościach. Wytwarza się je nie tylko we Francji, ale także w Stanach Zjednoczonych, gdzie noszą nazwę Alliance. Montownie R9 istnieją m.in. w Belgii, Hiszpanii i Portugalii.