Talbot Samba

Wszyscy oszczędzają. Możliwości te istnieją w wielu dziedzinach, także w przemyśle samochodowym. Po co konstruować np. zupełnie nowy samochód skoro są już sprawdzone, dobre rozwiązania i co najważniejsze można je wykorzystać będąc w różnego rodzaju powiązaniach handlowo-produkcyjnych. Talbot jest marką samocho-dów, która wchodzi w skład dużego koncernu francuskiego Peugeot-Citroen-Talbot. Nic więc prostszego, jak sięgnąć po samochód z istniejącej, bogatej gamy pojazdów, unowocześnić go-i to nie za bardzo, aby nie ponieść nadmiernych kosztów, dać mu przyjemną nazwę i można mieć nowy pojazd w serwisie produkcyjnym. Tak postąpiono w przypadku Samby, choć nie można zapominać, że uruchomienie produkcji nawet zmodernizowanego samochodu wymaga dużego wysiłku; organizacyjnego, technolo-gicznego i finansowego. Ale jest to przedsięwzięcie w sumie znacznie łatwiejsze niż przygotowanie do produkcji zupełnie nowego pojazdu.
Przedstawiony już wcześniej samochód Talbota o nazwie Solara był pojazdem, który powstał w wyniku wykorzystania podstawowych zespołów konstrukcyjnych Simki 1307/1308 i jej następcy, modelu 1510. Samba natomiast ma konstrukcję opartą o zespoły innego samochodu – Peugeota 104.
W październiku 1981 r. gama wytwarzanych pojazdów wspomnianego już koncernu francuskiego powiększyła się o nowy samochód, nazwany, jak pełen temperamentu taniec brazylijski – Samba. Samochód o małych wymiarach zewnętrznych, dostatecznie przestronnym wnętrzu, dobrym wyposażeniu, ekonomiczny w eksploatacji i dynamiczny, adresowany był przede wszystkim do młodego klienta. Ukazanie się tego samochodu poprzedzone zostało dokładnym rozeznaniem rynku zbytu. Z tego rozeznania wynikało, że w ostatnich latach, tuż przed wprowadzeniem do sprzedaży Samby, zapotrzebowanie właśnie na tego typu pojazdy znacznie wzrosło w Zachodniej Europie.
Samba została wprowadzona do produkcji w kilku wersjach, różniących się wyglądem zewnętrznym nadwozia, wyposażeniem oraz zastosowanymi silnikami. Wersje LS i GL produkowane od końca 1981 r. oraz wprowadzona do produkcji w 1982 r. bardziej luksusowa i o większej mocy silnika wersja GLS mają nadwozie zamknięte (ze sztywnym dachem), z pochyloną tylną ścianą i jedne drzwi po obu bokach. Długość całkowita tych wozów jest większa o 14 cm od wozów Peugeot 104 Coupe, także więcej jest miejsca w Sambie, przede wszystkim dla pasażerów siedzących z tyłu.
Samonośne nadwozie Samby ma główny element nośny, który tworzy podłoga z poprzecznymi i wzdłużnymi belkami usztywniającymi o różnym kształcie przekroju poprzecznego. Do podłogi spawane są boki nadwozia, dolna część tylnej ściany, dach i inne elementy. Powstały w ten sposób szkielet nośny jest osłonięty zewnętrznym poszyciem z cienkiej blachy.
Nadwozie nie ma najnowszej linii, pomimo modernizacji pochodzi przecież z wozu opracowanego wiele lat temu, ale nie jest brzydkie i ma swój charakterystyczny wygląd. Linia maski silnika przebiega na tej samej wysokości co dolna krawędź okien bocznych. Przednia ściana ma poziome użebrowanie wlotu powietrza do chłodnicy i prostokątne reflektory z sąsiadującymi na narożnikach błotników kloszami lamp kierunkowskazów. ‘ Włączone światła kierunkowskazów przednich są doskonale widoczne zarówno z przodu jak i z boków pojazdu.
Wykonany z tworzywa sztucznego szeroki zderzak przedni przechodzi w dolnej części w aerodynamiczną osłonę podwozia, tzw. spoiler. Cały zderzak wraz ze spoilerem zagięty jest na boki nadwozia, sięga aż do wnęk kół w błotnikach. Także zderzak tylny jest szeroki, wykonany jest z tworzywa sztucznego i wygięty jest na boki nadwozia. Wersje GL, GLS i Cabriolet mają ponadto listwy boczne, chroniące nadwozie przed drobnymi uszkodze¬niami zwłaszcza przy ciasnym parkowaniu.
Duża jest powierzchnia oszklona nadwozia – 2,61 m2, w tym na szybę przednią przypada 1,14 m2. Pomimo dość grubych tylnych słupków dachu, widoczność do tyłu nie jest zła, wpływają na to małe wymiary zewnętrzne pojazdu.
Konstruktorom modernizującym nadwozie chyba bardziej zależało pa uzyskaniu większej przestrzeni użytecznej niż na aerodynamice. Pomimo tego współczynnik oporu powietrza nadwozia Samby wynosi Cx- 0,385, a więc jest korzystny.
Dość szerokie drzwi boczne, otwierane pod dużym kątem 67°, ułatwiają dostęp do wnętrza nadwozia. Przednie, indywidualne siedzenia mają regulację wzdłuż pojazdu w zakresie do 20 cm. Aby ułatwić dostęp do tylnych siedzeń, przednie fotele można pochylać do przodu (wersja LS), lub wraz z pochyleniem oparcia cały fotel przesuwa się do przodu (wersje GL i GLS). Tylna jednolita kanapa ma znacznie płytszą poduszkę siedzenia-38 cm, niż fotele przednie-50 cm. Można tylne siedzenie składać; uzyskuje się wówczas większą przestrzeń bagażową.
Stały bagażnik jest niewielki, ma objętość zaledwie 235 dm3, ale po złożeniu tylnego siedzenia objętość jego wzrasta do 950 dm3, jednocześnie długość podłogi bagażnika zwiększa się z 55 do 97 cm. Bagażnik ma małą pojemność nie tylko ze względu na małą długość nadwozia samochodu, ale także z tego powodu, że oprócz wnęk błotników kół tylnych przestrzeń bagażową ograniczają osłony wysokich kolumn zawieszenia. Dostęp do bagażnika ułatwiają tylne drzwi otwierane do góry pod kątem 93°. Szkoda tylko, że dolna krawędź tylnych drzwi jest wysoko, znacznie wyżej niż podłoga bagażnika.
W maju 1982 r. zaprezentowano czwartą wersję samochodu Samba. Był to samochód z nadwoziem typu kabriolet. Zresztą oficjalnie wóz nazywa się Cabriolet i ma składany, elastyczny dach. Nadwozie opracowała włoska firma specjalistyczna Pininfarina, ta sama, która opracowuje zazwyczaj nadwozia seryjnych Peugeotów.
Samochód typu kabriolet musi mieć tak opracowaną konstrukcję nadwozia, aby zabezpieczała ona jadących w razie wywrócenia się pojazdu. Nadwozie zamknięte Samby było mocne, sztywne, dlatego można było opracować wersję odkrytą, bez sztywnego dachu. Kabriolet ma nadwozie wzmocnione sztywnym pałąkiem, biegnącym nad głowami jadących, w miejscu środkowego słupka międzyokiennego oraz w tylnej części poprzeczkę poprowadzoną na wysokości dolnej krawędzi okien nadwozia typu zamkniętego. Samba Cabriolet różni się jeszcze od wozu ze sztywnym dachem dzielonymi oknami w bocznych drzwiach oraz dzielonym tylnym siedzeniem.
W porównaniu z nadwoziem zamkniętym, samochód z nadwoziem typu kabriolet ma nieznacznie gorszy współczynnik doskonałości aerodynamicznej C* = 0,388, ale po zsunięciu do tyłu dachu współczynnik pogarsza się do Cx = 0,452. Poza tym Samba Cabriolet ma większą masą własną i miała gorsze własności ruchowe, w tym nieco większe zużycie paliwa niż porównywalna wersja samochodu GLS.
Wnętrze nadwozia wszystkich wersji pojazdu jest jednakowo rozwiązane, aż do tylnego, dzielonego siedzenia w kabriolecie. Deska rozdzielcza ma miękkie wykładziny, a wskaźniki są dobrze widoczne przez obwód koła kierownicy. Wskaźniki w Sambie, podobnie jak w większym Talbocie Solara, umieszczono w prostokątnej obudowie i osłonięto je szkłem chroniącym przed odblaskami. W zestawie wskaźników wersji GLS i Cabriolet oprócz prędkościomierza jest obrotomierz.
Dalsze wyposażenie wnętrza wskazuje, że mamy do czynienia z samochodem o podwyższonej klasie. Wszystkie wersje mają konsolę środkową, przy której umieszczono dźwignię zmiany biegów (z wyjątkiem wersji LS, pozostałe mają wmontowany w konsolę zegar oraz zapalniczkę do papierosów), bezwładnościowe, samozwijające się pasy bezpieczeństwa przy przednich siedzeniach i klasyczne pasy przy siedzeniach tylnych.
Począwszy od wersji GL, m.in. montowana jest wycieraczka ze spryskiwaczem tylnej szyby, zagłówki przy oparciach przednich foteli. Dwie najdroższe wersje – GLS i Cabriolet mają halogenowe reflektory przednie i elektrycznie podnoszone szyby w drzwiach, a wersje GL, GLS i Cabriolet barwione szyby w oknach, zapobiegające nadmiernemu nagrzewaniu się wnętrza przez promienie słoneczne.
Stosowane do napędu Samby silniki są znanymi konstrukcjami francuskimi z wozów: Peugeot 104, Renault 14 i Citroen Visa Super. Są to chłodzone cieczą, 4-cylindrowe jednostki z wałkiem rozrządu umieszczonym w głowicy. Mają cztery różne pojemności skokowe: 954,1124,1 21 9 i 1361 cm3, są poza tym budowane o różnej wielkości mocy. Z tej gamy silników Talbot wybrał najpierw dwa, a potem jeszcze trzeci. Wersja Samby LS i
GL napędzana jest silnikiem ó pojemności 1124 cm3. Silniki o pojemności skokowej 1361 cm3 stosowane są natomiast do napędu Samby w wersji GLS i Cabriolet. Trzeci silnik o pojemności 1 219 cm3 otrzymała rok później wersja Rallye. Wersje silników Samby mają bezstykowy elektroniczny zapłon, są umieszczone poprzecznie z przodu i znacznie (pod kątem 72°) pochylone do tyłu tak, że pod maską silnika zmieściło się jeszcze koło zapasowe. Razem ze skrzynią biegów i przekładnią główną, silnik tworzy jeden zwarty blok napędowy.
Wersje samochodów LS i GL wyposażono w skrzynie przekładniowe o 4 biegach do jazdy w przód natomiast wersje GLS, Cabriolet i Rallye w skrzynie 5-biegowe.
Zawieszenie przednie i tylne jest podobnie rozwiązane jak w Peugeocie 104. W porównaniu z Peugeotem 104 Coupe, Samba ma większy o 11 cm rozstaw osi i o 3,2 cm większy rozstaw kół tylnych. Także układ kierowniczy i układ hamulcowy przeniesiono z Peugeota.
Podobnie jak większe modele Talbota, Samba ma dobre zabezpieczenie antykorozyjne nadwozia. Farba gruntowa nakładana jest na nadwozie metodą kataforezy. Metoda ta polega na zanurzeniu nadwozia w wannie z farbą, gdzie naładowane dodatnio cząsteczki koloidalne farby przyciągane są do powierzchni blach nadwozia będących elektrodą ujemną, czyli katodą. Otrzymane w ten sposób powłoki mają grubość 1 5…20 mikronów. Wierzchnią warstwą pokrywającą nadwozie są emalie akrylowe. Spód nadwozia chro¬niony jest grubą warstwą bitumicznej powłoki przed mechanicznymi uszkodzeniami, np. piaskiem i drobnymi kamykami unoszonymi przez koła z jezdni.
Talbot Sambna miał być w założeniach samochodem popularnym. Handlowcy firmy reklamowali Sambę jako wóz przeznaczony dla młodego nabywcy. Aby przystosować lepiej samochód dla młodzieży wprowadzono do produkcji odmianę nadwozia ze składanym dachem. Pojazd rzeczywiście może się podobać młodym ludziom, jest mały, ma dobrą dynamikę i niskie zużycie paliwa, ma uniwersalne nadwozie i dobrze zachowuje się w ruchu, także w czasie jazdy z dużymi prędkościami. Zaletą Samby jest to, że wykonywana jest w kilku wersjach, zależnie od wyposażenia nadwozia i mocy silnika. W programie produkcyjnym Talbota na 1984 r. jest 5 wersji samochodów Samba: LS, GL, GLS, Cabriolet i Rallye. Zmian modelowych dokonano w 1982 r., gdy wersje GLS i Cabriolet otrzymały silniki o zwiększonej mocy z 52,96 kW do 58,84 kW (z 72 do 80 KM) i wprowadzono nową wersję Rallye, wyposażoną w silnik o pojemności 1219 cm3 o wysokiej mocy 66 kW (90 KM). W układzie zasilania Samby Rallye zastosowano dwa gaźniki dwugardzielowe. Pojazd ten ma najlepszą dynamikę; prędkość maksymalną – 1 76 km/h, czas rozpędzania od 0 do 100 km/h-11,2 s. Samba Rallye jednak najwięcej spośród swych sióstr zużywa paliwa, np. przy prędkości 120 km/h-8,7 1/100 km, a najoszczędniejsza wersja LS przy tej samej prędkości tylko 6,3 1/100 km.